2 juli 2025: HALLO JULI, HALLO VAKANTIE
Eindelijk heeft Nell terug een nacht doorgeslapen. Geen buikpijn. Geen onverklaarbare krampen. Geen nachtmerrie. Geen paniek. Geen shock. Gisterenavond deed ik nog een gebedje: “Slaap a.u.b. eens door. Mama moet ook eens kunnen slapen.” Want de laatste 2 weken was daar nog niet veel van gekomen. Wakker gebruld worden midden in de nacht. Mijn adrenaline schiet de lucht in en klaar om het gevaar te bestrijden. Waken bij mijn dochter. Ik bleef in die waakmodus van de lichte slaap en ging niet meer in mijn diepe slaap. En de warmte deed er ook nog een schepje bovenop. Maar, ik schets de situatie even…
Na mijn verhaal te doen bij de kinderarts van de afgelopen 6 maanden buikpijn, krampen en overgeven tot zelfs aanvallen ‘s nachts van rillen en in shock gaan van onze dochter Nell, kreeg ik uiteindelijk mijn klopje. Toen een mama van een vriendinnetje vroeg hoe het geweest was bij de kinderarts. Na 6 maanden sterk zijn voor onze dochter, onderbroken nachten, ongerust zijn en ‘s nachts waakzaam zijn… stroomden nu de tranen en voelde ik het in mijn lichaam. Ik was moe, het was eventjes te veel…
Juni is standaard al een drukke maand en erg onregelmatig met de examenregeling. Maar nu was het een uitputtingsslag. Twee tienerzonen met een heel erg verschillend examenrooster. En een dochter die bijna niks meer mocht eten, niet goed tegen de zon en hitte kan, overprikkeld was door einde schooljaar en al weken niet goed meer sliep.
ALS JE KIND 'S NACHTS IN SHOCK GAAT, SLAAP JE NIET MEER
Opgelucht voelde ik mij wel na mijn bezoek aan de kinderarts. Ze heeft de tijd genomen om te luisteren en mij serieus te nemen. We hebben via de causopractie koemelkallergie kunnen opsporen. Maar nu moest er verder gekeken worden en onderzocht, zodat we haar op de juiste manier kunnen helpen. Hoewel ik alles zoveel mogelijk rustig voor haar wil laten verlopen, heeft ze ongetwijfeld mijn bezorgdheid opgepikt. Toen ze een maand geleden na het eten van een yoghurtje voor het slapen-gaan ‘s nacht in shock is gegaan, die een uur duurde, was het echt alarmerend. Dan ben je als mama niet meer gerust, dan slaap je ook niet meer gerust… De aanpassingen die we al hadden doorgevoerd waren niet voldoende, dus gaan we nu verder op zoek. Maar zo kreeg ik mijn klopje.
De vermoeidheid, de ongerustheid, het sterk-zijn en dan de hitte waren een cocktail waar ik even van moest bekomen. Alsof het universum het wist, was het op dat moment net ook wat rustiger in de praktijk. Er kwam dus tijd en ruimte vrij voor mezelf om rust te nemen. Maar het werd decompressie voor mezelf. Als je hooggevoelig bent, komt alles net iets harder binnen. En wat raakt een mama het meest? Juist ja, als er één van haar kinderen iets overkomt. Als er iets scheelt en je op een bepaald moment niet meer kunt helpen, of het niet meer weet. Dan voel je je zo machteloos als mama.
NIET-SLAPEN IS MOORDEND
Daarbovenop komt dan ook het slaaptekort en vermoeidheid die beginnen door te wegen. “Niet-slapen is moordend”, zeg ik altijd. Je lichaam moet kunnen herstellen, je gedachten moeten verwerkt worden en het onderbewuste gaat aan de slag om emoties een plaats te geven. Je immuunsysteem en spijsverteringssysteem werken ‘s nachts grondig door om je lichaam te zuiveren en het zelfregulerend systeem van je lichaam gaat aan de slag. Een goede nachtrust is cruciaal, ik blijf het ook altijd verkondigen tegen mijn klanten. Je goed voelen, uitgerust zijn, energie hebben, een goed humeur, een betere concentratie, uitdagingen aankunnen,... Slapen is zo belangrijk, zo zo belangrijk!
Tegelijk met Nell haar voedselintoleranties gingen er bij mij ook alarmbellen af en werd ik gedwongen om naar mijn voeding te kijken. Ik liet mij ook testen en mijn vermoeden werd bevestigd dat ik een heel wat (zelfs ook gezonde) voeding niet verdraag. Als kind werd ik altijd al bestempeld als een moeilijke eter en geforceerd om te eten. Ik had mijzelf voorgenomen om dit nooit te doen bij mijn kinderen. Dat ik altijd al maagzuur heb, wisselende darmklachten, veel voeding niet verdraag en ‘s nachts ervan wakker lig omdat ik krampen krijg… er is nooit gehoor aan gegeven.
ERKENNEN EN ONDER OGEN ZIEN
Maar nu vallen er veel puzzelstukken op hun plaats. Ergens wou ik het misschien niet onder ogen zien, want veel van wat ik wel lekker vind, ging ik niet meer mogen eten… Mijn relatie met voeding is altijd al moeilijk geweest, maar er heeft nooit iemand gezegd dat het misschien wel niet aan mij lag, maar aan mijn lichaam die slecht reageert op bepaalde voedingsstoffen. Lactose is er duidelijk uitgekomen, maar ook alle fruit en groenten die verzurend zijn (ja ja, shocking I know… want die horen gezond te zijn). Dus denk hierbij maar aan tomaten, alle citrusvruchten, vruchtensappen,... Kortom, mijn maag is erg belast door een te hoog verzuringsgehalte.
En dan is er ook nog iets zoals histamine intolerantie, die ook veel ongebruikelijke dingen verklaart. Zoals, en ik geef maar een paar voorbeelden, dat ik eten dat opnieuw opgewarmd wordt niet lust. Of vlees dat uit de diepvries komt, anders smaakt. Iedereen verklaarde mij altijd zot. “Allee hoe kan dat nu, dat is toch hetzelfde…” Maar vanaf het moment dat ik het in mijn mond stop, proef ik het al. Niet verwonderlijk dat ik als kind vaak iets ook onmiddellijk terug uitspuwde in mijn bord. Waar ik uiteraard voor gestraft werd. Ik let de laatste jaren al zo hard op mijn voeding en ben bewust bezig met gezonde voeding. Maar er zal dus nog een verandering en aanpassing nodig zijn. En die weg ga ik nu nemen, samen met mijn dochter.
NELL ZIT NOG IN MIJN ENERGETISCHE BUBBEL
Want Nell zit nog in mijn bubbel, energetisch is ze nog verbonden met mij. Dus het aanvoelen is heel groot. Woordjes die ze onlangs uitsprak waren: “Mama, waarom kijk je zo sip? Ik weet dat je moe bent.” En een briefje die ze voor mij schreef: “Mama, ik weet dat je een zwaare dag hat.” Het is prachtig om dit te voelen, die steun van haar… terwijl zij diegene is die het meest aan het afzien is. Het is heel mooi en toont onze band. Maar tegelijk moet ik erover waken dat zij in de kind-rol blijft. Een kind mag nooit de rol krijgen om voor de ouder te ‘moeten’ zorgen, zodat die zich goed voelt. Veilige hechting dus.
Ik sta te dicht bij Nell om neutraal te blijven of haar objectief te helpen. Maar toch heeft onze mama-kind verbinding gewerkt en voor antwoorden gezorgd. Onze band is heel sterk en gevoelsmatig, want ook zij is natuurlijk hoogsensitief. Vandaar dat ze mij feilloos aanvoelt, want je kunt jonge kinderen niet bedotten. Ook al doe je wel je best om niks te tonen, ze voelen het toch. Want wat had ik gedacht, hoogsensitief zijn en dan geen voedselintoleranties hebben? Tja, ik sloot er gewoon al die jaren mijn ogen voor. Ik wou niet in dat vakje geduwd worden en dat label krijgen. Nell heeft het mij nu wel mooi gespiegeld. Dus het is tijd om die weerstand te laten varen, en het te aanvaarden.
MAMA-KIND VERBINDING EN VEILIGE HECHTING
Dat is het mooie aan de mama-kind verbindingssessie. Hoewel ik ze niet één-op-één bij mij en Nell kan toepassen, is dit toch wat er de laatste weken gebeurd is. Er was iets gaande, ik erkende dit en zocht naar oplossingen. Tegelijk spiegelde zij zaken, waar ik ook naar mocht kijken. En dat erken ik nu. Nu kunnen we verdere stappen nemen. Want erkennen dat het eens moeilijk gaat, is de eerste stap om verder te kunnen. En je mag er ook eens goed op vloeken en ventileren en uiten, zodat het uit je systeem is.
HERKEN JIJ JE HIERIN? BEN JIJ EN/OF EEN VAN JE KINDEREN HOOGGEVOELIG?
Dan is de mama-kind verbinding heel mooi om samen te doen. Je krijgt inzichten en kunt daarna terug verder. Want als je kind het moeilijk heeft - en zo onbewust jij ook - dan kan het soms een lange zoektocht zijn.